MINDFULNESS ΣΤΟΥΣ ΟΡΙΖΟΝΤΕΣ

Η ανάγκη για ενσυνειδητότητα (Μindfulness) στην εκπαίδευση κρίνεται ολοένα και πιο  επιτακτική στις ημέρες μας μετά το διάστημα του Κορονοϊού καθώς τάσεις, όπως η κατάθλιψη, η έλλειψη ψυχικής ανθεκτικότητας και η απομόνωση των πολιτών, καθώς και η έντονη βία στα σχολεία και μέσα στις οικογένειες και κατά συνέπεια η βίωση της διάλυσης του κοινωνικού ιστού προβάλλουν απειλητικές.  

Το σχολείο με ένα διαφοροποιημένο πρόγραμμα σπουδών και τους εκπαιδευτικούς έρχεται να προστατέψει τους μαθητές και να παρέμβει διδάσκοντας μαθήματα ευ ζην, και τεχνικές για το πως να αναπτύσσουν θετικά συναισθήματα, να μειώνουν το άγχος και τα αρνητικά συναισθήματα, να συνειδητοποιούν τα ταλέντα τους  και να προετοιμαστούν για τις αλλαγές που έρχονται, καθώς  όπως τονίζει και ο Yoval Harari, η αλλαγή είναι η μόνη σταθερά που έχουμε σε ένα κόσμο συνεχών μετασχηματισμών και ριζικής αβεβαιότητας.

Ακολουθώντας το μοντέλο PERMAH του Selingman, το σχολείο μπορεί να καλλιεργήσει θετικά συναισθήματα μέσα από την εμπλοκή των μαθητών, την ανάπτυξη σχέσεων και τη βίωση συναισθημάτων ολοκλήρωσης και επιτυχίας που συνδέονται άμεσα με την καλή υγεία. Όπως τονίζει και η Fredrickson, τα συναισθήματα βιώνονται πολύ ουσιαστικά και αλλάζουν όχι μόνο τον τρόπο που αντιλαμβανόμαστε τον κόσμο αλλά και τη βιοχημική ισορροπία στο σώμα μας ενώ ο Gabor Μate έρχεται να τεκμηριώσει τις επιπτώσεις του στρες στη δημιουργία ασθενειών στο βιβλίο του «Όταν το σώμα λέει ΟΧΙ».

Πιο συγκεκριμένα οι μαθητές μπορούν να εξασκηθούν στην καλλιέργεια θετικών συναισθημάτων μέσα από δομημένες καθημερινές δραστηριότητες, όπως, η συγγραφή ημερολογίου θετικών συναισθημάτων, η προτροπή σε μικρές πράξεις καλοσύνης μέσα στην τάξη, καθώς και η καλλιέργεια αυτοσυγκέντρωσης μέσα από αναπνοές και διατάσεις που βοηθούν τη χαλάρωση του σώματος στα διαλείμματα ή πριν τη διδασκαλία ενός φαινομένου ώστε να προκληθεί το ενσυνείδητο ενδιαφέρον των μαθητών στο αντικείμενο που πρόκειται να διδαχθεί.

Προτείνεται αντίστοιχα η ενδυνάμωση των σχέσεων της σχολικής κοινότητας με τους γονείς και η πρόσκλησή τους σε ανοιχτές ημέρες κατά τις οποίες μοιράζονται τη σχολική ρουτίνα και τη μαθησιακή εμπειρία με τα παιδιά τους καθώς και η συμμετοχή σε εξορμήσεις εκτός του σχολείου για την καλλιέργεια μιας κουλτούρας συμμετοχής και μοιράσματος.

Συμπερασματικά, η βίωση θετικών συναισθημάτων και η καλλιέργεια της έκφρασης πράξεων ευγνωμοσύνης καθώς και η εκμάθηση της απόλαυσης της στιγμής (sαvouring) οδηγούν στη διεύρυνση του τρόπου σκέψης των παιδιών και την καλλιέργεια ενός ευέλικτου πλαισίου δράσεων που προάγει την ευζωία, την ευεξία και το αίσθημα αυτοπραγμάτωσης και βοηθά τα παιδιά να διαχειρίζονται καλύτερα τόσο τα δικά τους όσο και τα συναισθήματα των άλλων.